Άρθρα

Δεν ξέρω πώς είναι να μεγαλώνεις χωρίς χωριό. Το Χωριό ήταν το χωριό μου – όπως το Άστυ η Αθήνα, ή Πόλη η Κωνσταντινούπολη. Κι οι χωριανοί, πρόσωπα οικεία, δικά …

Τρεῖς γυναῖκες, τρεῖς ἱστορίες. Γυναῖκες μιᾶς ἄλλης ἐποχῆς, κεκοιμημένες τώρα πιά καί προφανῶς ἀπό αὐτές πού ἀπολαμβάνουν τήν χαρά τῆς Βασιλείας Του. Γυναῖκες ἑνός ἤθους ἄλλου, πού δύσκολα θά ξαναζήσουμε …

Μια παλιά μαυροάσπρη φωτογραφία – αρχές του 60 – με την γιαγιά να ακουμπάει τα χέρια της στο περβάζι του παραθύρου της κουζίνας. Τό σπίτι στο χωριό, xτισμένο το 1900. …

Πρόσωπα παιδικά γεμάτα αθωότητα, μα και πονηράδα πτωτική. Ψυχές αθώες σε σχέση με τις δικές μας που΄ ναι θολωμένες από την αστοχία, μα ψυχές που την ίδια αμαρτία κυοφορούν. Μυαλουδάκια …

Τό γράφουν ὅλα τά «μοντέρνα» περιοδικά! Τό ἐπισημαίνει στά σχετικά ἄρθρα περί σχέσεων κάθε ἀνερχόμενος ἀστέρας τῆς δημοσιογραφίας : «Ὁ γάμος σκοτώνει τόν ἔρωτα!» Τό βεβαιώνουν στίς συνεντεύξεις τους ἠθοποιοί …

Μικρό διαμέρισμα στό κέντρο τῆς πόλης. Παράθυρο φωτισμένο μέσα στή νύχτα, τό τασάκι γεμᾶτο ἀποτσίγαρα, ἄλλο ἕνα ποτό στό ποτήρι. Τό χέρι παίζει νευρικά μέ τό τηλεχειριστήριο καί οἱ εἰκόνες …

Εἶναι κάποιοι φίλοι πού σάν δορυφόροι γυρνοῦν γύρω ἀπό τήν Ἐκκλησία, καί τόν Χριστό λέν πώς ἀγαποῦν, ὅμως τό βάρος τῆς ψυχῆς, τούς κάνει ὅλο νά γκρινιάζουν καί τ’ ἄσχημα …

Πήραμε ἀφορμή ἀπό ἕνα ἀφιέρωμα της Μυριόβιβλου γιά τήν ἐπέτειο θανάτου ( 23 Ἀπριλίου 1826) τοῦ Καραϊσκάκη, γιά νά γράψουμε δυό λόγια, ν’ ἀφήσουμε δυό νοητά ἄνθη στό μνῆμα του …

Ἡ τράπεζα γέμει ὁ μόσχος πολύς, μετά το συμπόσιο τῆς πίστεως, κοινή τράπεζα στήν ὕπαιθρο, μικροί καί μεγάλοι μαζί. Αὐτὀ πού οἱ πρῶτοι Χριστιανοί ζοῦσαν καθημερινά, τό ψηλαφοῦμε μέ ὅλη …

Πρωί 07:00 π.μ. Ὁ ἥλιος ἀρχίζει νὰ προβάλλει πίσω ἀπὸ τὶς πλαγιές τοῦ Ὑμηττοῦ. Ἕνα σύνθημα ἔρχεται νὰ ταράξει τὰ γαλήνια νερά τῆς ἀφασίας μου, τοῦ πνευματικοῦ μου θανάτου. Τριάντα …