Αγίου Σιλουανού του Αθωνίτου, † 24 Σεπτ 1938
Ό Θεός δίνει στην ψυχή μέ τη χάρη του Άγίου Πνεύματος νά γνωρίσει ποιά προσευχή άρμόζει στους άρχαρίους, ποιά εΙναι μέση καί ποιά τέλεια,
Άλλά καί τήν τέλεια προσευχή τή δέχεται ό Κύριος, όχι γιατί ή ψυχή είναι τέλεια, άλλά γιατί Αυτός είναι έλεήμων καί ποθεί, σαν μητέρα πού άγαπα τά παιδιά της, νά παρηγορήσει την ψυχή, γιά νά είναι άκόμη περισσότερο ένθερμη, ώστε νά μη γνωρίζει άνάπαυση ούτε ήμέρα ούτε νύχτα,
Ή καθαρά προσευχή χρειάζεται ψυχική είρήνη, και ή είρήνη στήν ψυχή εΙναι άδύνατη χωρίς ύπακοή καί έγκράτεια,
Οί ‘Άγιοι Πατέρες τοποθέτησαν τήν ύπακοή πιό πάνω από τήν νηστεία καί τήν προσευχή, γιατί χωρίς τήν ύπακοή ό άνθρωπος μπορεί νά νομίζει γιά τόν έαυτό του πώς εΙναι σπουδαίος ασκητής καί ευχέτης,
Καί όποιος έκοψε σέ όλα τό θέλημά του ενώπιον του γέροντα καί του πνευματικού, αύτός έχει καθαρό νου,
Ο άνυπάκουος μοναχός ποτέ δέν θά γνωρίσει τί εΙναι ή καθαρά προσευχή,
Ό άγέρωχος καί αυθαίρετος, καί έκατό χρόνια νά ζήσει στο μοναστήρι, δέν θά μάθει τίποτε τό πνευματικό, γιατί μέ τήν άνυπακοή προσβάλλει τούς γέροντες καί, στό πρόσωπό τους, τόν θεό,
Άλλοίμονο στό μοναχο πού δέν ύπακούει στούς γέροντες. θά ηταν προτιμότερο νά έμενε στόν κόσμο,
Άλλα καί στόν κόσμο οί άνθρωποι ύπακούουν στούς γονείς κι έκτιμούν τούς μεγαλυτέρους, ύποτάσσονται στους ανωτέρους καί στίς αρχές,
Άλλοίμονό μας!
Ο Κύριος, ό Βασιλιάς τού ουρανού καί της γης καί όλου τού κόσμου, ταπείνωσε τόν Εαυτό Του καί ύποτασσόταν στή μητέρα Του καί στόν άγιο ‘Ιωσήφ, καί εμείς δέν θέλουμε να ύπακούσουμε στόν γέροντα, στόν πνευματικό πατέρα, τόν όποίο άγαπά ό Κύριος καί στόν όποίο μας εμπιστεύθηκε,
Καί άν ό γέροντας έχει δύσκολο χαρακτήρα, κάτι πού είναι μεγάλη δυστυχία για τόν ύποτακτικό, όμως καί τότε ό ύποτακτικός όφείλει να προσεύχεται γι’ αυτόν στόν Θεό μέ πνεύμα ταπεινώσεως, καί ό Κύριος όπωσδήποτε θα έλεήσει καί τόν ύποτακτικό καί τό γέροντά του,
Μερικοί μοναχοί δυσφορούν καί βρίσκουν προφάσεις: ή ή ύπακοή είναι δύσκολη ή τό κελλί ακατάλληλο ή ό Προεστώς ( ό Γέροντας) έχει βίαιο χαρακτήρα. Καί δέν καταλαβαίνουν αυτοί ότι ούτε τό κελλί ούτε τό διακόνημα ούτε ό Γέροντας άποτελούν τήν πραγματική αιτία της δυσφορίας τους, άλλα ή ψυχή τους εΙναι άρρωστη,
Στην ύπερήφανη ψυχή δέν άρέσει τίποτε, στόν ταπεινό άνθρωπο όμως όλα εΙναι άνεκτά,
Έάν ό Προεστώς είναι κακός, τότε να εύχεσαι γι’ αυτόν καί θα έχεις ειρήνη στην καρδιά,
Αν τό κελλί εΙναι άκατάλληλο ή τό διακόνημα φορτικό ή ή άσθένεια βαριά, τότε να σκέπτεσαι μέσα σου: “ο Κύριος βλέπει καί γνωρίζει τήν κατάστασή μου· έτσι ευδόκησε ό Θεός”, καί θα μένεις ειρηνικός,
Αν ή ψυχή δέν παραδοθεί στό θέλημα τού Θεού, πουθενά δέν θα μένει ειρηνική, και άν άκόμη νηστεύει πολύ καί προσεύχεται πολύ,
‘Όποιος ένοχοποιεί τούς άνθρώπους, γιατί τόν προσέβαλαν, δέν γνωρίζει ότι ή ψυχή του είναι άρρωστη καί ότι οί προσβολές δέν είναι ή άληθινή αιτία των παθημάτων του,
Όποιος κάνει τό δικό του θέλημα, αυτός δέν είναι καθόλου σοφός, όποιος όμως εΙναι ύπάκουος, εκείνος γρήγορα προοδεύει, γιατί τόν άγαπά ό Κύριος,
Αν σέ κάποιον ύπάρχει έστω και μικρή χάρη τού Αγίου Πνεύματος, αυτός άγαπά κάθε εξουσία πού έχει δοθεί άπό τόν Θεό καί μέ χαρά ύποτάσσεται σέ αυτήν για τήν Δόξα τού Θεού,
Στην Έκκλησία μας αυτό εΙναι γνωστό μέ τό Άγιο Πνεύμα και οί Πατέρες έγραψαν γι’ αυτό,
Αμήν,
την ευχή του Αγίου πατέρα και αδερφού μας να ‘χουμε και τη μνήμη του βίου και του λόγου του,
