Αγίου Σιλουανού του Αθωνίτου,
Ή ψυχή μου πλησίασε τό θάνατο καί ποθεΙ διακαώς νά δεί τόν Κύριο καί νά μείνει αίώνια μαζί Του,
Ό Κύριος μού συγχώρεσε τό πλήθος των άμαρτιών μου καί μου εδωσε νά γνωρίσω μέ τό Άγιο Πνεύμα πόσο Αύτός άγαπά τόν άνθρωπο,
‘Όλοι οί ούρανοί έκπλήσσονται μέ τήν ένανθρώπηση του Κυρίου: Πως Αύτός, o Κύριος τού Παντός, ηρθε στή γή νά σώσει έμάς τούς άμαρτωλούς, καί μέ τά πάθη Του κέρδισε τήν αίώνια ανάπαυση γιά χάρη μας!
Καί ή ψυχή δέν σκέφτεται πιά τίποτε γήινο, άλλά έλκύεται πρός τά έκεί, όπου εΙναι ο Κύριος,
Τά λόγια του Κυρίου εΙναι άγαπητά στήν καρδιά, όταν τό ‘Άγιο Πνεύμα δίνει στήν ψυχή νά τά κατανοήσει,
“Όταν ό Κύριος ζούσε στή γη, πλήθος κόσμος Τόν άκολουθούσε καί γιά πολλές ημέρες δεν μπορούσαν νά άπομακρυνθούν άπό τόν Κύριο, αλλά καί πεινασμένοι ακόμη άκουγαν τά γλυκά Του λόγια,
Η ψυχή άγαπά τόν Κύριο, καί ότι τήν έμποδίζει να κρατά τό νού έν τω Θεώ, τή στενοχωρεί,
Καί αν χαίρεται τόσο ή ψυχή στή γη άπό τό ‘Άγιο Πνεύμα, πολύ περισσότερο θα τέρπεται έκεί μέ τό ‘Άγιο Πνεύμα,
«’Ώ Κύριε, πόσο άγάπησες τό πλάσμα Σου! Ή ψυχή δέν μπορεί νά λησμονήσει τό ίλαρό καί πράο βλέμμα Σου»,
Ή ψυχή μου, Κύριε, καταγίνεται μαζί Σου όλη τήν ημέρα καi όλη τή νύχτα,
Τό Πνευμα Σου μέ έλκύει να Σέ ζητώ, καί ή μνήμη Σου εύφραίνει τό νου μου,
Ή ψυχή μου Σέ άγάπησε καί χαίρεται, γιατί ‘Εσύ εΙσαι ό Θεός μου καί ό Κύριός μου, καί σέ ποθεί μέχρι δακρύων,
Παρότι όλα είναι ώραία στόν κόσμο, έν τούτοις κανένα γήινο δεν μέ χαροποιεί, καί ή ψυχή μου έπιθυμεί μόνο τόν Κύριο,
Τίποτε πάνω στή γη δεν μπορεΙ να σαγηνεύσει τήν ψυχή πού γνώρισε τόν Θεό, άλλα ορμά άκατάπαυστα στόν Κύριο καί φωνάζει, σαν τό νήπιο πού εχασε τή μητέρα του:
«Διψά ή ψυχή μου γιά Σένα καί Σέ άναζητώ μέ δάκρυα»,
Η ψυχή άπο τήν άγάπη τού Κυρίου εΙναι σάν νά παραφρόνησε· κάθεται, σιωπά, δέν θέλει νά μιλά· καί σάν παράφρονη κοιτάζει τον κόσμο καί δέν τον έπιθυμεί καί δέν τον βλέπει,
Καί οί άνθρωποι δέν γνωρίζουν ότι αύτή βλέπει τον άγαπημένο Κύριο καί ό κόσμος έμεινε, θαρρείς, πίσω καί ξεχάστηκε καί ή ψυχή δέν θέλει νά τον προσέχει, γιατί δέν ύπάρχει σέ αύτον ή άφθαρτη γλυκύτητα,
‘Έτσι συμβαίνει στήν ψυχή, που γνώρισε τή θεϊκή γλυκύτητα του Αγίου Πνεύματος,
‘Ώ, Κύριε, δώσε αύτή Σου τήν άγάπη σ’ έμάς καί σέ όλον τον κόσμο!
‘Ώ, Πνεύμα ‘Άγιο, ζήσε μέσα στίς ψυχές μας,
γιά νά δοξάζουμε όλοι μέ μιά φωνή τον Ποιητή,
Πατέρα, Υίο καί ‘Άγιο Πνεύμα,
Άμήν!
την ευχή του Αγίου πατέρα και αδερφού μας να ‘χουμε και τη μνήμη του βίου και του λόγου του,