Αρχιμ. Βασιλείου, Προηγουμένου Ι. Μ. Ιβήρων,
Σκοπός της ζωής είναι να φανείς άξιος της Αγάπης που σε γέννησε,
Να γίνει ο λόγος και η παρουσία σου, τροφή φαγώσιμη και ποτό πόσιμο για να ζήση ο άλλος,
Να ζήση τελικά ο αληθινός εαυτός σου,
Νυμφίος είναι ο πάσχων Κύριος,
Βασιλεύς της Δόξης δεν είναι ο Αναστημένος αλλά ο Εσταυρωμένος και ο ύπτιος νεκρός επάνω στον επιτάφιο,
Η αίρεση, ως ανθρώπινη άποψη και κατασκεύασμα, είναι εύκολη λύση, αλλά ολέθρια για τον άνθρωπο, γιατί αγνοεί τη δίψα και τις απαιτήσεις του,
Η Ορθοδοξία, ως σεσαρκωμένη Αλήθεια, είναι ανυπόφορη, με σταυρούς και θανάτους, αλλά ζωηφόρος για τον άνθρωπο, επειδή τον φέρνει στο θαύμα της Αναστάσεως,
Η ψεύτικη πίστη γεννά την απιστία ως αρρώστια,
Η αληθινή απιστία, η ομολογία της απορίας και ολιγοπιστίας σου μέσα στο κλίμα της Εκκλησίας, γεννά την πίστη, την εμπιστοσύνη στη ζωή που είναι αγάπη, θυσία, προσφορά και όχι απειλή κύρους ή επιβολή απόψεως,
Η πνευματική ζωή είναι ενδιαφέρουσα, επειδή είναι επικίνδυνη. Ανά πάσα στιγμή μπορεί να γίνουν οι έσχατοι πρώτοι, και οι πρώτοι έσχατοι,
Μεγάλοι δεν είναι οι θορυβοποιοί που προβάλλονται ως πνευματικοί ηγέτες ή προφήτες, για να καταπνίξουν τον κόσμο. Μεγάλοι είναι οι ταπεινοί και «ανυπόκριτοι», που έχουν δεχθεί την παράκληση του Πνεύματος και αποτελούν την παρηγοριά όλου του κόσμου. Τους αρκεί η Χάρις. Και αυτή εκπέμπουν αενάως, με ακτινοβολία που τρέφεται ακατάπαυστα από την συντριβή της καρδιάς και την αίσθηση που έχουν ότι μολύνουν τον τόπο με την παρουσία τους,
Ενώ αυτοί οι ίδιοι είναι ευλογία για όλη τη δημιουργία και όταν ζουν και αφού παρέλθουν, γιατί το Πνεύμα το Άγιον δίδει νόημα και λόγο στην παρουσία και την απουσία τους,
Αντίθετα, μόλις πιστέψεις ότι κάτι είσαι στην αρετή ή στη γνώση, τότε τα χάνεις όλα και γίνεσαι αφορμή μολύνσεως, άσχετα αν νομίζεις εσύ-ή και κάποιοι άλλοι- ότι είσαι υπόδειγμα αρετής και ανανεώσεως της πνευματικής ζωής,
Αυτό που έχουν οι Άγιοι δεν είναι τα ανθρώπινα ταλέντα ή προτερήματα σοφίας, ρητορικής ή ποιήσεως. Αλλά ότι όλα αυτά τα αγίασαν προσφέροντάς τα στον Θεό. Και δι’ αυτών φανερώνεται η Χάρις που παρηγορεί και θεώνει τον άνθρωπο,
την ευχή του αδερφού και πατέρα να ‘χουμε,