Αρχιμανδρίτη π. Φιλάρετου, Ι. Μ. Αγίας Λαύρας Καλαβρύτων,
Εν τη υπομονή υμών κτήσασθε τας ψυχάς υμών, (Λκ. 21,19)
Ο άνθρωπος στην καθημερινότητα του έρχεται αντιμέτωπος με ασθένειες, δυσκολίες, στεναχώριες, με την άσχημη πλευρά του εαυτού του αλλά και με τα ελαττώματα των άλλων, με αποτέλεσμα αν δεν είναι στερεωμένος στην υπομονή να φτάνει στα όρια της απελπισίας και οποιασδήποτε πράξης που έρχεται αντιμέτωπη με την ευγένεια που θα έπρεπε να τον χαρακτηρίζει.
Σύμφωνα με τον Όσιο Πορφύριο τον Καυσοκαλυβίτη, η υπομονή είναι αγάπη και χωρίς αγάπη δεν μπορείς να έχεις υπομονή. Είναι όμως και θέμα πίστεως και στην πραγματικότητα είμαστε άπιστοι, γιατί δεν ξέρουμε πως μας τα φέρνει ο Θεός και μας απαλλάσσει από τις δυσκολίες και τις στεναχώριες.
Κατά τον Ψαλμοδό «υπόμεινον τον Κύριον˙ ανδρίζου, και κραταιούσθω η καρδία σου, και υπόμεινον τον Κύριον»(Ψλ. 27,14). Δεν πρέπει δηλαδή η καρδιά μας να χάνει το θάρρος της, πρέπει να περιμένουμε διαρκώς τη βοήθεια του Κυρίου. Ο Κύριος, μας ζητάει υπομονή, αντοχή, ο δρόμος μας έχει ανηφόρες, κατηφόρες, έχει μονοπάτια, μας λέει ο σεβαστός γέροντας Ευσέβιος Γιαννακάκης. Ο άνθρωπος ωφελείται και δυναμώνει η ψυχή του όταν αντιμετωπίζει την κάθε δυσκολία με εμπιστοσύνη στον Κύριο, με ειρήνη και με υπομονή.
Η Αγία Γραφή επαινεί αλλά και διδάσκει πολλές φορές την αρετή της υπομονής.
Διαβάζουμε στην Σοφία Σειράχ: Παιδί μου, αν στη δούλεψη θες να μπεις του Κυρίου για δοκιμασίες φρόντισε να ετοιμαστείς. Ότι κι αν σ’ εύρει δέξου το κι όταν θα ̉ρθουν αναποδιές και χαμηλά σε ρίξουν, δείξε υπομονή (Σφ. Σειρ. Β΄ 3-5).
Και η Αγία Γραφή και το Συναξάρι προβάλλουν αναρίθμητα παραδείγματα υπομονής με πρώτον τον Κύριο μας που ύψωσε την αγάπη του για το ανθρώπινο δημιούργημα πάνω στον Σταυρό Του, για να μας διδάξει ότι κι εμείς μόνο με την υπομονή και τον συνεχή αγώνα μπορούμε να σταυρώσουμε τα πάθη μας.
Η Παναγία μητέρα Του με την υπομονή και την αντοχή της στα πάθη και τον σταυρικό Του θάνατο καθίσταται παράδειγμα και πρότυπο αγιότητας μέσα στους αιώνες. Τόσοι μάρτυρες ομολογώντας την πίστη τους στον Χριστό δοκιμάσθηκαν σκληρά, υπέμειναν φρικτά βασανιστήρια και αξιώθηκαν των ουρανίων στεφάνων αλλά και όσιοι πατέρες και μητέρες της Εκκλησίας μας που εθελούσια σταύρωσαν τα πάθη τους για την αγάπη τους στον Τριαδικό Θεό με αποτέλεσμα να εισέλθουν κι αυτοί στις άνω μονές.
Οι Άγιοι της Εκκλησίας μας, τονίζει ο Άγιος Ιωάννης ο Πόποβιτς είναι αυτοί που βάδισαν όχι απλά τον δρόμο από τον άδη στον παράδεισο αλλά κάτι περισσότερο από τον διάβολο στον Θεό.
Κρατούμενοι στις αγκάλες Του, σταυρώθηκαν, αναστήθηκαν κι αναλήφθηκαν μαζί Του, αφού πρώτα έζησαν όμοια με Αυτόν, έτσι επανέλαβαν στον εαυτό τους τον Χριστό, τον Νικητή της αμαρτίας και του διαβόλου,
(αναδημοσίευση από την Πεμπτουσία),
Νίκος Καρούζος “..και πάντα λέει το τραγούδι της υπομονής”
Διάλογος Πρώτος
Σὰ νὰ μὴν ὑπήρξαμε ποτὲ
κι ὅμως πονέσαμε ἀπ᾿ τὰ βάθη.
Οὔτε ποὺ μᾶς δόθηκε μία ἐξήγηση
γιὰ τὸ ἄρωμα τῶν λουλουδιῶν τουλάχιστον.
Ἡ ἄλλη μισή μας ἡλικία θὰ περάσει
χαρτοπαίζοντας μὲ τὸ θάνατο στὰ ψέματα.
Καὶ λέγαμε πὼς δὲν ἔχει καιρὸ ἡ ἀγάπη
νὰ φανερωθεῖ ὁλόκληρη.
Μία μουσικὴ
ἄξια τῶν συγκινήσεών μας
δὲν ἀκούσαμε.
Βρεθήκαμε σ᾿ ἕνα διάλειμμα τοῦ κόσμου
ὁ σῴζων ἑαυτὸν σωθήτω.
Θὰ σωθοῦμε ἀπὸ μία γλυκύτητα
στεφανωμένη μὲ ἀγκάθια.
Χαίρετε ἄνθη σιωπηλὰ
μὲ τῶν καλύκων τὴν περισυλλογὴ
ὁ τρόμος ἐκλεπτύνεται στὴν καρδιά σας.
Ἐνδότερα ὁ Κύριος λειτουργεῖ
ἐνδότερα ὑπάρχουμε μαζί σας.
Δὲν ἔχει ἡ ἁπαλὴ ψυχὴ βραχώδη πάθη
καὶ πάντα λέει τὸ τραγούδι τῆς ὑπομονῆς.
Ὢ θὰ γυρίσουμε στὴν ὀμορφιὰ
μία μέρα…
Μὲ τὴ θυσία τοῦ γύρω φαινομένου
θὰ ἀνακαταλάβει, ἡ ψυχὴ τὴ μοναξιά της.
Νίκος Καρούζος (1926-1990)
την ευχή των αδερφών να ΄χουμε,