…ήμουν θλιμμένος μετά από πρόσφατο θάνατο προσφιλούς μου προσώπου. Σκεπτόμουν για μέρες το θέαμα του ενταφιασμού, την κάλυψη του νεκρού με το χώμα και την επακόλουθη σήψη του σώματος.
Πως θα ήταν ο άνθρωπος εάν δεν υπήρχε η πτώση των πρωτοπλάστων; Διαρκής χαρά, κανένα ερώτημα για την αιώνια μακαριότητά μας. Τώρα, «σκωλήκων βρώμα και δυσωδία». Επάνω σ᾿ αυτές τις σκέψεις με πέτυχε ο παππούλης μ᾿ ένα τηλεφώνημά του.
-Γιωργάκη, κάνεις ιατρείο αυτή την ώρα;
Οχι, γέροντα, τελείωσα.
-Άνοιξε το κατά Ιωάννην Ευαγγελίον στο Ε΄ κεφάλαιο, στίχος 24, είναι το Ευαγγελίο που διαβάζουμε στις κηδείες και διάβασέ το αργά αργά.
Άρχισα να διαβάζω: «Αμήν, αμήν, λέγω υμίν ότι ο τον λόγον μου ακούων και πιστεύων τω πέμψαντί με έχει ζωήν αιώνιον και εις κρίσιν ουκ έρχεται αλλά μεταβέβηκεν εκ του θανάτου εις την ζωήν».
Με διέκοψε απότομα,
-Το κατάλαβες; Δεν υπάρχει θάνατος! Δε θα δοκιμάσουμε την «πεθαμενίλα»! «Μεταβέβηκεν εκ του θανάτου εις την ζωήν». Πόσο μας αγάπησε ο Θεός… Και αυτό το φρόντισε. Το λέει και ο Απόστολος της Νεκρώσιμης Ακολουθίας:
«Ει γαρ πιστεύομεν ότι Ιησούς απέθανε και ανέστη, ούτω και ο Θεός τους κοιμηθέντας διά του Ιησού άξει συν αυτώ». Το σκέφθηκες ποτέ αυτό το «άξει συν αυτώ»;
Ο Θεός δεν θα συγκεντρώσει εκεί πτώματα. Ζωντανούς θα μαζέψει κοντά Του. Στο πρόσωπο του Χριστού αναστήθηκε η ανθρώπινη φύση. Καλά σου το είπα: δε θα δοκιμάσουμε «πεθαμενίλα». Το κατάλαβες;
Και έκανε μια θαυμάσια περιγραφή της ζωής κοντά στον αναστάντα Χριστό.
-Εκεί θα υμνούμε την Αγία Τριάδα, με τα Σεραφείμ και τα Χερουβείμ, αενάως. Ναί, εμείς οι αμαρτωλοί και ανάξιοι, γιατί τόσο πολύ μας αγάπησε ο Θεός…
Η φωνή του έσβηνε σιγά σιγά από τη συγκίνηση.
Κλαίω, βρε Γιωργάκη, από χαρά. Τι ουράνια πράγματα είναι ετούτα που μας δωρίζει ο Θεός,
Από το ‘Ανθολόγιο Συμβουλών Γέροντος Πορφυρίου’, σελ 198-200
Για τη Μαρία,
Την ευχή τους να ‘χουμε,