«Εν ειρήνη του Κυρίου δεηθώμεν»,
Δεν γίνεται αλλιώς …
Δεν μπορείς να βαδίζεις «την οδόν του Κυρίου», κουβαλώντας τα φορτία του κόσμου τούτου. Δεν θ’ αντέξεις …
Έτσι, τα αφήνεις «προς καιρόν». Τα εναποθέτεις στα πόδια Εκείνου που ήλθε να σηκώσει τα βάρη του κόσμου. Και καταλαβαίνεις πως το δικό σου φορτίο είναι μικρό, κι ας σε γονάτισε …
Για να πετάξεις «από τη γη προς τα άνω», χρειάζεται η ειρήνη της καρδίας.
Ο Κύριος μας είπε: «ειρήνην την εμήν δίδωμι υμίν, ου καθώς ο κόσμος δίδωσιν, εγώ δίδωμι υμίν» (Ιω.14,27)
Οι άνθρωποι γύρω μας «ειρηνεύουν» με ψυχοφάρμακα ή με μεθόδους ξενόφερτες. Η ειρήνη τους δεν έχει χαρά. Είναι άρνηση της έντασης, του άγχους, του στρες.
Η ειρήνη του Κυρίου βρίσκεται στο κέντρο της ύπαρξης, της καρδίας, ως δώρο δικό Του, γι’ αυτό και ζωογονεί.
Έχοντας την ειρήνην Του μπορούμε να του ζητήσουμε, να επικοινωνήσουμε, να συμπορευτούμεν. Μπορούμε να Τον δούμε,
Από το βιβλίο ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ, έκδοση Ιερού Ησυχαστηρίου Αγίας Τριάδος – Μετόχι Ι. Μονής Μαχαιρά
Ειρήνη είναι όταν,
Σας χωρίζει ένα αδιόρατο χάσμα απ’ τον κόσμο.
Σας διέφυγαν πράγματα. Δεν τάχετε όλα
καλά λογαριάσει, δεν τάχετε δει,
ακούσει όσο πρέπει. Γι’ αυτό και σας φαίνεται
τόσο παράξενο, που κλείνω, ανοίγω
το παράθυρο κι άλλο δεν σας λέω:
«Ειρήνη!»
Ειρήνη, λοιπόν,
είναι ότι συνέλαβα μες απ’ την έκφραση
και μες απ’ την κίνηση της ζωής.
Και Ειρήνη είναι κάτι βαθύτερο απ’ αυτό που εννοούμε
όταν δεν γίνεται κάποτε πόλεμος.
Ειρήνη είναι όταν τ’ ανθρώπου η ψυχή
γίνεται έξω στο σύμπαν ήλιος’ κι ο ήλιος
ψυχή μες στον άνθρωπο,
Νικηφόρος Βρεττάκος,