Περί της αγάπης μας στο Θεό,
Ἁγίου Μαξίμου τοῦ Ὁμολογητοῦ
- Ὅπως ἡ μνήμη τῆς φωτιᾶς δέν ζεσταίνει τό σῶμα, ἔτσι καί ἡ πίστη χωρίς ἀγάπη δέν φέρνει στήν ψυχή τό φωτισμό τῆς γνώσεως.
- Ὅποιος ἀγαπάει τό Θεό, δέν μπορεῖ νά μήν ἀγαπήσει καί κάθε ἄνθρωπο σάν τόν ἑαυτό του, ἄν καί τόν δυσαρεστοῦν τά πάθη ἐκείνων πού δέν ἔχουν ἀκόμα καθαριστεῖ. Γι’ αὐτό καί χαίρεται μέ ἀμέτρητη καί ἀνέκφραστη χαρά, ὅταν αὐτοί ἐπιστρέφουν καί διορθώνονται.
- Ὅποιος βλέπει καί ἴχνος μόνο μίσους μέσα στήν καρδιά του γιά ὁποιονδήποτε ἄνθρωπο καί γιά ὁποιοδήποτε φταίξιμό του, αὐτός ἔχει ἀποξενωθεῖ τελείως ἀπό τήν ἀγάπη στό Θεό. Γιατί ἡ ἀγάπη στό Θεό δέν ἀνέχεται καθόλου τό μίσος ἐναντίον τοῦ ἀνθρώπου.
- Δέν ἔχει ἀκόμα τέλεια τήν ἀγάπη ὅποιος ἀλλάζει διάθεση ἀπέναντι στούς ἀνθρώπους ἀνάλογα μέ τίς διαθέσεις ἐκείνων, τόν ἕνα γιά παράδειγμα τόν ἀγαπάει καί τόν ἄλλον τόν μισεῖ, ἤ τόν ἴδιο ἄνθρωπο ἄλλοτε τόν ἀγαπάει καί ἄλλοτε τόν μισεῖ γιά τίς ἴδιες αἰτίες.
Ἀπό τό «Μικρός Εὐεργετινός», Ἱ. Μ. Παρακλήτου,
Πώς αποκτάται η αγάπη,
Αγίου Σωφρονίου του Έσσεξ
Κάποτε ένας προσκυνητής στο Άγιο Όρος έθεσε σε πολλούς γέροντες το ερώτημα:
– «Τι είναι σπουδαιότερο στη ζωή μας»;
Όλοι του απαντούσαν:
– «Είναι η αγάπη του Θεού· ν’ αγαπάς τον Θεό και τον πλησίον σου».
Σκέφθηκε: «Δεν έχω αγάπη ούτε για προσευχή, ούτε για τον Θεό, ούτε για τους άλλους. Τι να κάνω;». Και ύστερα μόνος του αποφάσισε: «Θα ενεργώ σαν αν είχα αυτή την αγάπη». Τριάντα χρόνια αργότερα το Άγιο Πνεύμα του έδωσε τη χάρη της Αγάπης.
Ἡ θλίψη καί ἡ θεραπεία της,
Ἁγίου Σεραφείμ τοῦ Σάρωφ
H ψυχή πού ἔχει κυριευτεῖ ἀπό θλίψη χάνει κάθε καλή διάθεση, ἐξασθενεῖ καί δέν μπορεῖ οὔτε νά δεχτεῖ μία συμβουλή ἀπό κάποιο φωτισμένο ἄνθρωπο οὔτε καί νά ἀποκριθεῖ μέ ἠρεμία.
Ἡ θλίψη εἶναι ἕνα σκουλήκι πού σιγοτρώει τήν καρδιά. Αὐτός πού ἔχει πολεμήσει τά πάθη του βγαίνει νικητής ἀπό τή θλίψη. Ὅμως ἐκεῖνος πού παραμένει ὑποταγμένος σέ αὐτά δέν θά ἀποφύγει τόν ἐναγκαλισμό μέ τή θλίψη.
Ὅπως ἡ φωτιά καθαρίζει τόν χρυσό ἔτσι καί τό κατά Θεόν πένθος καθαρίζει τήν καρδιά τοῦ ἁμαρτωλοῦ.
Γιά τίς παθολογικές καταστάσεις ὅπως ἡ στεναχώρια καί ἡ ἀπογοήτευση ὑπάρχει θεραπεία καί εἶναι ἡ προσευχή, ἡ ἀποχή ἀπό τίς ἀνούσιες κουβέντες, ἡ χειρονακτική ἐργασία στό μέτρο τῶν δυνατοτήτων καθενός, ἡ ἀνάγνωση τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ καί ἡ ὑπομονή.
Ἡ ἀρρώστια αὐτή γεννιέται ἀπό τή μικροψυχία, τήν ὀκνηρία καί ἀπό τίς ἀνώφελες συζητήσεις.