«Πλην όμως θέλω να γνωρίζεις και τούτο. Μήπως ενώ νομίζεις ότι προσεύχεσαι, βαδίζεις μακριά από την προσευχή, κοπιάζεις χωρίς κέρδος και τρέχεις ματαίως. Ό,τι συμβαίνει στην ψαλμωδία, όταν ο νους τρέχει αλλού και διασπάται σε πάθη και διάφορα πράγματα, ώστε να χάνεται το νόημα των ψαλλομένων, το ίδιο γίνεται και με την διάνοια. Πολλές φορές δηλαδή, ενώ αυτή λέει τα λόγια της προσευχής, ο νους δεν συνοδεύει, ούτε προσηλώνεται στο Θεό, με τον οποίο γίνεται η συνομιλία κατά την προσευχή, αλλά εκτρέπεται από διάφορες σκέψεις χωρίς να το καταλάβει. (Όσιος Θεόληπτος Φιλαδελφείας)
Η περίοδος που διανύουμε μας δίνει την μεγάλη ευκαιρία να ανασυνταχτούμε πνευματικά και να δούμε τις αδυναμίες μας και τις ολιγωρίες μας, την πνευματικότητά μας, την ματαιότητα πολλών σκέψεων και ανησυχιών που είχαμε πριν την επιδημία. Μας δίνει επίσης το κίνητρο να σκύψουμε πάνω στα κείμενα των αγίων και των πατέρων, με την γνώση πως η εμπειρία τους προήλθε μέσα σε εποχές κρίσεων προσωπικών και κοινωνικών και γι’ αυτό μπορούν να μας βοηθήσουν στη αποκάλυψη σημαντικών αληθειών για τον εαυτό μας.
Οι πυκνή συμβίωση θα δοκιμάσει τις σχέσεις με τους οικείους αλλά δίνεται η ευκαιρία διαλόγου και βελτίωσης της επικοινωνίας. Ενθαρρυντικές είναι οι μαρτυρίες από πολλούς αδελφούς με τους οποίους συνομιλώ και χαίρομαι ιδιαίτερα. Οι τηλεφωνικές διαπροσωπικές επαφές ας έχουν πνευματικό περιεχόμενο, αλληλοενθάρυνση και αγαπητική διάθεση.
Όσοι θέλουμε να αγωνιστούμε, ας αξιοποιήσουμε την ευκαιρία πως κλειστήκαμε στα «κελία μας» κι έτσι δίνεται η δυνατότητα να σταματήσουν οι πειρασμοί της πολυδιάσπασης και της πολυπραγμοσύνης, της καταλαλιάς και των κουτσομπολιών, αν, βέβαια, πράττουμε την ασκητική του διαδικτύου για την οποία γράψαμε σε άλλη ανάρτηση.
Όσον αφορά τον τρόπο της προσευχής από το σπίτι να θυμίσω πως οι κελιώτες μοναχοί όταν δεν υπάρχει ιερέας διαβάζουν τον όρθρο και στην συνέχεια κάνουν προσευχή με κομποσχοίνι. Εναλλακτικά θα μπορούσε να ακούει κάποιος από το ραδιόφωνο την Θ.Λ. με κλειστά τα μάτια, προσπαθώντας να προσευχηθεί κατανυκτικά.
(Για την προβολή της Θείας Λειτουργίας από την τηλεόραση, θα ήθελα να παρατηρήσω πως το μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας απαιτεί συμμετοχή και δεν είναι θέαμα).
Αδελφές και αδελφοί μου, μπορεί να μας λείπει το Μυστήριο της Συνάξεως αλλά η αδιάλειπτη προσευχή και η ευχαριστία παραμένει βασική επιδίωξη της πνευματικής ζωής και τίποτα πνευματικό δεν θα στερηθούμε, όσο κι αν είναι δύσκολη τούτη η περίοδος αν μας ενισχύει το Άγιο Πνεύμα. Υπενθυμίζω και πάλι το κατά τον Απ. Παύλο θέλημα του Θεού, ανεξαρτήτως συνθηκών: «Πάντοτε χαίρετε, αδιαλείπτως προσεύχεσθε, εν παντί ευχαριστείτε· τούτο γαρ θέλημα Θεού εν Χριστώ Ιησού εις υμάς». (1Θεσ. 5:18)
Επιτρέψτε μου να επαναλάβω την συμβουλή: ελάχιστο χρόνο στα της πανδημίας (μόνο απαραίτητη ενημέρωση), καθόλου ενασχόληση με θεολογικές διαμάχες που προκαλούν ταραχή. Ο νους ειρηνεύει, η ψυχή μπορεί να συμπάσχει με τους πονεμένους, χωρίς τους συναισθηματισμούς που υποβάλλει το τηλεοπτικό θέαμα. Η ακούσια ταπείνωση και η ενσυναίσθηση της οδύνης της ανθρωπότητας (μαζί με τον νοιάξιμο για τους ασθενείς από διάφορες αιτίες), προσφέρει την δυνατότητα για εκούσια ταπείνωση, βαθύτερη κατανόηση θεολογικών κειμένων, αλλά και συν Θεώ, προσωπικών αποκαλύψεων.
Λέει ο Αγ. Θεόδωρος Εδέσσης: «Σε κάθε πειρασμό και πόλεμο, να χρησιμοποιείς την προσευχή σαν ανίκητο όπλο, και θα νικήσεις με τη χάρη του Χριστού. Να είναι όμως καθαρή η προσευχή σου, όπως ο σοφός δάσκαλος μας διδάσκει: «Θέλω, λέει, να προσεύχεστε παντού και να υψώνετε όσια χέρια προς τον ουρανό, χωρίς οργή και ολιγοπιστία». Εκείνος που παραμελεί την προσευχή αυτή, θα παραδοθεί σε πειρασμούς και πάθη» . Αμήν!
π. Χριστόδουλος Μπίθας