Την Μεγάλη Δευτέρα εορτάζουμε την μνήμη του Πάγκαλου Ιωσήφ ο οποίος με ό,τι υπέστη υπήρξε τύπος Χριστού και το γεγονός της “ξηρανθείσης συκής” από τον Κύριο η οποία αποτελεί το σύμβολο του ανθρώπου που δεν έχει καρπούς αρετής και του λαού που δεν φάνηκε άξιος της κλήσης του και σκοπό έχει να μας παρακινήσει να παράγουμε καρπούς πνευματικούς.
Καθώς ξεκινά η Μεγάλη Εβδομάδα, ας έχουμε στο νου πως η πίστη στον Θεό δεν είναι η νομική ή τυπική εφαρμογή νόμων και κανόνων, ούτε μια ασαφής πολιτισμική ταυτότητα αλλά η επιθυμία να κάνουμε πράξη τον τρόπο που δίδαξε και φανέρωσε ο Χριστός. Όσο ζούμε κατ’ αυτόν τον τρόπο μας αποκαλύπτονται δια του Αγίου Πνεύματος πράγματα θαυμαστά και η ειρήνη εξαγιάζει την ύπαρξή μας.
«Ιδού, ο Νυμφίος έρχεται εν τω μέσω της νυκτός, και μακάριος ο δούλος, ον ευρήσει γρηγορούντα…». Ο Χριστός είναι ο νυμφίος, ο γαμπρός, που μας αγαπά πολύ, κι εμείς τα μέλη της νύφης εκκλησίας. Τον αναζητήσαμε κάποια στιγμή, φανερώθηκε κι έφερε την χαμένη χαρά στην άχρωμη ζωή μας και τα ασπρόμαυρα τοπία της ψυχής μας γέμισαν χρώματα παραδεισένια και μάθαμε να ευχαριστούμε. Μακάριος όποιος είναι πάντα σε εγρήγορση, όποιος έχει επίγνωση της αμαρτίας του, όποιος διατηρεί την πείνα και την δίψα άσβεστη, μαθαίνει από τα λάθη του, πέφτει και σηκώνεται σοφότερος, ησυχάζει, δεν παύει να ονειρεύεται την Βασιλεία.
«Ανάξιος δε πάλιν ον ευρήσει ραθυμούντα. Βλέπε ουν, ψυχή μου, μη τω ύπνω κατενεχθείς, ίνα μη τω θανάτω παραδοθείς και της βασιλείας έξω κλεισθείς…». Τι κρίμα που όλο Τον λησμονούμε, κάθε μέρα Εκείνος έρχεται, ποτέ δεν φεύγει από δίπλα μας, αλλά πνιγόμαστε στις βιοτικές μέριμνες, αλλού είναι ο θησαυρός μας. Παραδινόμαστε, πέφτουμε, η ακηδία κυριαρχεί στην καθημερινότητά μας.
«Όποιος έχει αυτιά, ας ακούσει τι λέγει το Πνεύμα στις εκκλησίες. Όποιος νικά δεν έχει τίποτε να φοβηθεί από τον δεύτερο θάνατο». (Αποκ. 2,11) Δεύτερο θάνατο ονομάζει τον πνευματικό θάνατο ο Ευαγγελιστής. Ο σκοπός της ζωής στην εκκλησία είναι να μην παραδοθούμε στην πνευματική νέκρωση του κόσμου τούτου και δεν προγευτούμε την Βασιλεία. Ο πνευματικός θάνατος είναι η απώλεια του Αγίου Πνεύματος ως συστατικού της ύπαρξης του ανθρώπου, που είναι η πηγή κάθε χάριτος.
«Τον νυμφώνα σου βλέπω, Σωτήρ μου κεκοσμημένον, και ένδυμα ουκ έχω, ίνα εισέλθω εν αυτώ». Το ένδυμα που μας πλέκει η Χάρις του Πνεύματος και μας στολίζει με αρετές, τις οποίες όμως πρέπει να επιθυμήσουμε, να ονειρευτούμε, αναζητήσουμε. Και για να μας δωρηθούν οφείλουμε να ειρηνεύσουμε, να συγχωρήσουμε, να αγαθοποιήσουμε τον νου μας, να γίνουμε δεκτικοί της χάριτος.
«Και όλα, όσα ζητήσετε στην προσευχή, εάν πιστεύετε, θα τα λάβετε». (Από το ευαγγέλιο του Όρθρου Μ. Δευτέρας). Να ζητήσουμε τις δωρεές του πνεύματος, όχι υλικές απολαβές, να ζητάμε Χάρη και όχι χάρες, να κάνουμε πράξη την ασκητική της αγάπης και της ευχαριστίας. Εκείνος μας το ζητά διαρκώς: «Μείνετε στην αγάπῃ μου! Άν κάποιος με αγαπά, θα τηρήσει τον λόγο μου» (Ιω.15,9).
«Των παθών του Κυρίου τας απαρχάς, η παρούσα ημέρα λαμπροφορεί. Δεύτε ούν φιλέορτοι, υπαντήσωμεν άσμασιν…» (κάθισμα όρθρου Μεγάλης Δευτέρας). Ξεκίνησε η Μεγάλη Εβδομάδα αδελφοί μου! Ας αφήσουμε πλέον την κλάψα και την μεμψιμοιρία κι ας την ζήσουμε! Ας αποφύγουμε αρνητικές επιρροές και φοβισμένες συζητήσεις κι ας γίνουμε λαμπάδες αναμμένες προσευχής για όλο τον κόσμο που υποφέρει, ας ευχηθούμε να φωτίσει ο Θεός εκείνους που πρέπει, για να βρεθούν φάρμακα κι εμβόλια. Ας ευχηθούμε να φωτιστούν από την δοκιμασία αυτή όσο περισσότεροι άνθρωποι και ν’ αλλάξουν πορεία στην ζωή τους.
Ας λαμπροφορεθεί ο νους μας, ας γεμίσουν τ’ αυτιά μας με ψαλμούς, ας ανάψουμε τα καντηλάκια του σπιτιού και της ψυχής μας, ας πιάσουμε στα χέρια μας τα προσευχητάρια της Μεγάλης Εβδομάδας κι ας εντρυφήσουμε στην υμνολογία και τις ευαγγελικές περικοπές. Πόσα έχουν να μας πουν!
«Φθάσαντες πιστοί, το σωτήριον Πάθος Χριστού του Θεού, την άφατον αυτού μακροθυμίαν δοξάσωμεν, όπως τη αυτού ευσπλαγχνία, συνεγείρη και ημάς, νεκρωθέντας τη αμαρτία, ως αγαθός και φιλάνθρωπος…» (Αίνοι Μ. Δευτέρας). Έτσι επέτρεψε ο Θεός να γιορτάσουμε φέτος αδελφοί και αδελφές μου, ας δοξάσουμε κι ας παρακαλέσουμε να μας ξεσηκώσει όλους μας η θεία Χάρις, να μας πάρει τα μυαλά. Ας δώσουμε χώρο στην ψυχή μας, ας σιχαθούμε επιτέλους τις αστοχίες μας κι ας ξανοιχτούμε στο Φως!
Ας μην ξεχνάμε: «Ο κόσμος μόνο όταν τον μοιράζεσαι υπάρχει»!
«Και έστω η λαμπρότης Κυρίου του Θεού ημών εφ’ ημάς, και τα έργα των χειρών ημών κατεύθυνον εφ’ ημάς, και το έργον των χειρών ημών κατεύθυνον». Αμήν! (Απόστιχα Μ. Δευτέρας)
π. Χριστόδουλος Μπίθας