“Μη ούν μεριμνήσητε εις την αύριον· η γαρ αύριον μεριμνήσει τα εαυτής· αρκετόν τη ημέρα η κακία αυτής…” (Ματθ. 6.34)
Ζήσε την ημέρα σαν να είναι η πρώτη και η τελευταία της ζωής σου!
Ξυπνήσαμε και σήμερα αδελφές και αδελφοί μου! Δόξα τω Θεώ γι’ αυτό, διότι καθόλου σίγουρο δεν ήταν αυτό, όταν χθες το βράδυ πέσαμε για ύπνο.
Έχει επιδημία στην χώρα μας και τον πλανήτη ολόκληρο και κλειστήκαμε στα σπίτια μας; Δόξα τω Θεώ γι’ αυτό, γιατί για να το επέτρεψε ο Κύριος κάποιος λόγος (πνευματικός) θα υπάρχει, φτάνει να τον βρούμε ο καθένας για την δική του ζωή αλλά και για την κοινωνία, μήπως και χαμηλώσουμε λίγο την κενοδοξία μας και μάθουμε να ευχαριστούμε για τα αυτονόητα!
Δόξα τω Θεώ που μας έδωσε την σύγχρονη ιατρική, γιατί κάποτε οι άνθρωποι πέθαιναν και από την απλή γρίπη ακόμα. Σκεφτείτε: Τον 18ο αιώνα η μέση παιδική θνησιμότητα ήταν 43.3% ενώ τώρα στις ανεπτυγμένες κοινωνίες βρίσκεται στο 3.4%!
Δόξα τω Θεώ που και τούτη την μέρα επιστήμονες σε όλο τον κόσμο που ερευνούν να βρουν φάρμακα και εμβόλια, γιατί άλλες εποχές ο άνθρωπος ήταν απροστάτευτος και δεν είχε τις ιατρικές φροντίδες που απολαμβάνουμε σήμερα. Και για όσους ψάχνουν θεωρίες συνωμοσίας να θυμίσουμε πως κάθε φορά που χτυπούσε η πανούκλα την Ευρώπη πέθαινε το 30 με 50% του πληθυσμού. Όσοι διαμαρτύρονται σήμερα που έκλεισαν για λίγο οι εκκλησίες, αν διάβαζαν λίγο ιστορία θα έβλεπαν πως όταν η βουβωνική πανώλη χτυπούσε μια κοινωνία δεν έβγαινε κανείς από το σπίτι του, δεν τολμούσε να πάει ούτε στο διπλανό δωμάτιο που πέθαινε το παιδί του.
Δόξα τω Θεώ που μπορούμε σήμερα να έχουμε στο σπίτι μας βιβλία θεολογικά και Καινές διαθήκες (άσχετο πόσο τις μελετούμε) και διαδικτυακή πρόσβαση σε όλο τον θησαυρό του Χριστιανισμού και διαδικτυακές ακολουθίες ακόμα και επικοινωνία μεταξύ μας κάθε λεπτό σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης.
Δόξα τω Θεώ που έστω και σε αυτές τις περίεργες συνθήκες, έχουμε την δυνατότητα να διασκεδάζουμε και να ενημερωνόμαστε από το σπίτι μας ακόμα και να διεκπεραιώνουμε τις δουλειές μας, γιατί κάποτε οι άνθρωποι, ζούσαν μόνο με τον τρόμο.
Και…
Δόξα τω Θεώ που έχουμε την πίστη μας και μπορούμε να αντιμετωπίσουμε τούτη την δυσκολία με ελπίδα και ευχαριστία – όσο… τόσο ο καθένας.
Δόξα τω Θεώ που τούτος ο εγκλεισμός μπορεί να μας δώσει την ευκαιρία να θυμηθούμε πως τα αυτονόητα δεν είναι και τόσο αυτονόητα. Το να κάνουμε μια βόλτα, να ταξιδέψουμε με το αυτοκίνητό μας, να μεταβούμε σε μια άλλη χὠρα, να πάμε σε ένα θέατρο κλπ. Ευκαιρία να θυμηθούμε πως για όλα αυτά τα αυτονόητα έπρεπε να ευχαριστούμε και να χαιρόμαστε-ας θυμηθούμε τον Απ. Παύλο και πάλι- ενώ πριν δεν μας έκαναν καμία εντύπωση.
Δόξα τω Θεώ που η στέρηση του αυτονόητου πως μπορώ να εκκλησιάζομαι με έκανε να κατανοήσω πόσο σπουδαία είναι η Σύναξη των πιστών. Ας σκεφτούμε πόσο αχάριστοι υπήρξαμε. Ας σκεφτούν π.χ. όσοι έρχονταν στην Θεία Λειτουργία την τελευταία μισή ώρα πως έχαναν την ευκαιρία να ζήσουν το ταξίδι της κατάνυξης από την αρχή μέχρι το τέλος και έτσι την ευκαιρία να μεταρσιωθούν πνευματικά.
Δόξα τω Θεώ που τούτη η στέρηση των αυτονόητου, ότι μπορώ να μεταλάβω, μπορεί να μου θυμίζει πως είμαι εγώ ο Ναός του Αγίου Πνεύματος και πως τον Χριστό μπορώ να τον ζω, αν θέλω και to επιθυμώ κάθε στιγμή και η Χάρις του Θεού δεν με εγκαταλείπει, φτάνει να ειρηνεύω, να βλέπω τα δικά μου πταίσματα και να μην ρίχνω τις ευθύνες στους άλλους.
Δόξα τω Θεώ που τούτη η στέρηση να συναντήσω μετά την Θεία Λειτουργία αδελφούς και να συζητήσω πνευματικά, μπορεί να μου υποδείξει πόσο σημαντικό είναι αυτό, ενώ μπορεί να μην του έδινα την αξία που έχει.
Δόξα τω Θεώ, λοιπόν, αδελφές και αδελφοί μου, που τούτη η στέρηση μπορεί να μας οδηγήσει όταν – συν Θεώ -τελειώσει αυτή η δοκιμασία, σε ευχαριστία που είμαστε Χριστιανοί, για κάθε στιγμή που ζούμε, για κάθε συνάντηση με αδελφούς και φίλους, για κάθε μικρή χαρά της καθημερινότητας, ακόμα και για τους πειρασμούς που μας μαθαίνουν τις αστοχίες μας και μας βοηθούν να μετανοήσουμε. Με τις προσευχές μας σε ασθενείς και δοκιμαζομένους, Δόξα τω Θεώ…
Δόξα τω Θεώ, λοιπόν, αδελφές και αδελφοί μου, που τούτη η στέρηση μπορεί να μας οδηγήσει όταν – συν Θεώ – τελειώσει αυτή η δοκιμασία, σε ευχαριστία που είμαστε Χριστιανοί, για κάθε στιγμή που ζούμε, για κάθε συνάντηση με αδελφούς και φίλους, για κάθε μικρή χαρά της καθημερινότητας, ακόμα και για τους πειρασμούς που μας μαθαίνουν τις αστοχίες μας και μας βοηθούν να μετανοήσουμε.
Με τις προσευχές μας σε ασθενείς και δοκιμαζομένους, Δόξα τω Θεώ…
π. Χριστόδουλος Μ.