«ήθελα μόνο μια συγνώμη».
Το πετσί της καρδιάς
σκληραίνει
κάθε που
ανοιχτή αφήνω
την πληγή.
Με παράπονο
υπόκωφο
γυρεύω συγνώμη,
την ώρα που
σκληρίζω
με λύσσα
για το φταίχτη.
Ζητώ ικανοποίηση.
Και σε μονομαχία
καλώ
τον Άλλο
ήσυχος πως
όλα γίνονται
με τιμή,
ακόμα κι η
εξόντωση.
Ανεπίγνωστα
εμένα
θα σκοτώσω
που έβαλα
δυνάστη μου
το θυμό
της μονομαχίας
να διαιτητεύσει.
Να με σκοτώνω
χίλιοι τρόποι,
να με λυτρώσω
ένας.
Ειρήνη Ζαμάνη, αρχή Σαρακοστής