στα «δύσκολα» παιδιά
Είναι
κάτι παιδιά
κάτι παιδιά
συχνά
τα βλέπω στην παιδική χαρά.
τα βλέπω στην παιδική χαρά.
Σούρουπο
κάνουν τη χαρά
κάνουν τη χαρά
βασίλειό
τους,
τους,
να ’ξερα τι έχει
το
μυαλό και το σακίδιό τους.
μυαλό και το σακίδιό τους.
Σεργιανούν
στην
στην
παιδικότητα,
άγραφο
το μέλλον μα
το μέλλον μα
στην
τσέπη
τσέπη
η πρώτη
ταυτότητα.
ταυτότητα.
Γελούν
δυνατά,
δυνατά,
ξορκίζουν
τη ζωή την τραχιά,
τη ζωή την τραχιά,
σε
ιλλιγγιώδη βρίσκονται τροχιά,
ιλλιγγιώδη βρίσκονται τροχιά,
γερά κρατιούνται
από την
κούνια.
κούνια.
Κυνηγιούνται,
στα
γύρω στενά
γύρω στενά
αμολιούνται,
σαν
αδέλφια αγαπιούνται.
αδέλφια αγαπιούνται.
Πού θα
ξημερώσουν
ξημερώσουν
τ’
όνειρό τους;
όνειρό τους;
Είναι
κάτι παιδιά
κάτι παιδιά
συχνά
τα βλέπω στην παιδική χαρά.
τα βλέπω στην παιδική χαρά.
Όσο
μένουν παιδιά,
μένουν παιδιά,
παιδική
είναι
είναι
κι η
χαρά τους.
χαρά τους.
Άραγε,
το
σούρουπο που
σούρουπο που
τα
μαζεύει
μαζεύει
αυγή
ρόδινη
ρόδινη
γι’
αυτά
αυτά
θα
φέρει;
φέρει;
Ειρήνη Ζαμάνη, Νοέμβρης 2016