Τα μέσα
μου κοχλάζουν
μου κοχλάζουν
κι
είναι δύσκολο με μένα να υπάρχω.
είναι δύσκολο με μένα να υπάρχω.
Της
ψυχής μου τον τάραχο
ψυχής μου τον τάραχο
φέρω,
αβίωτο
να το υποφέρω.
να το υποφέρω.
Γι’
άλλη βιοτή πλασμένη,
άλλη βιοτή πλασμένη,
ψυχή
μου,
μου,
πώς
καταδέχεσαι ασάλευτη να μείνεις,
καταδέχεσαι ασάλευτη να μείνεις,
τον
ξεπεσμό σου να παρατείνεις;
ξεπεσμό σου να παρατείνεις;
-Την
καλή μου φορεσιά θα ντυθώ
καλή μου φορεσιά θα ντυθώ
ελεύθερα
το δρόμο θα πορευτώ,
το δρόμο θα πορευτώ,
τις
αστοχίες μου δε θα φοβηθώ.
αστοχίες μου δε θα φοβηθώ.
Τη
σκόνη του δρόμου θα τινάξω, με όλη μου τη δύναμη θα το φωνάξω:
σκόνη του δρόμου θα τινάξω, με όλη μου τη δύναμη θα το φωνάξω:
«Ανάγκη
να λευτερωθώ,
να λευτερωθώ,
δεν
είναι τα λάθη πιο μεγάλα απ’ την Αγάπη.
είναι τα λάθη πιο μεγάλα απ’ την Αγάπη.
Ήρθε η
ώρα να συμφιλιωθώ…»
ώρα να συμφιλιωθώ…»
«Μετά
φόβου Θεοῦ, πίστεως καί Ἀγάπης προσέρχομαι»…
φόβου Θεοῦ, πίστεως καί Ἀγάπης προσέρχομαι»…
Ειρήνη Ζαμάνη