Σαν βγεις στο δρόμο για τη
συνάντηση Εκείνου,
συνάντηση Εκείνου,
αν συνήθεια απλά να τριγυρνάς
σε οδηγεί,
σε οδηγεί,
η συνάντηση αυτή ποτέ δε θα
γενεί,
γενεί,
γιατί βήμα σημειωτόν θα
ακολουθείς και
ακολουθείς και
κύκλους από τον εαυτό σου γύρω
θα δημιουργείς.
θα δημιουργείς.
Αν όμως διάθεση
έχεις να μάθεις την ταπείνωση,
έχεις να μάθεις την ταπείνωση,
ο δρόμος πόθος
και νόημα ζωής θε να φανεί.
και νόημα ζωής θε να φανεί.
Κι αυτό που
διέκρινες στο βάθος του ορίζοντα και
διέκρινες στο βάθος του ορίζοντα και
νόμιζες βαρκούλα,
καράβι ολάκερο η Εκκλησία σε περιμένει και
καράβι ολάκερο η Εκκλησία σε περιμένει και
την ψυχή σου θα
νιώθεις πια μικρούλα
νιώθεις πια μικρούλα
το μεγαλείο του
Θεού, όταν θωρεί συγκλονισμένη.
Θεού, όταν θωρεί συγκλονισμένη.
Καπετάνιος ο
Ίδιος, χθες, σήμερα, αύριο, για πάντα,
Ίδιος, χθες, σήμερα, αύριο, για πάντα,
που, κι αν λαίλαψ
ανέμου μεγάλη γίνει και
ανέμου μεγάλη γίνει και
κύματα ζητούν το
πλοίο να βουλιάξουν, όταν βοήθεια κραυγάσει
πλοίο να βουλιάξουν, όταν βοήθεια κραυγάσει
η καρδιά μόνη να
μη μείνει, Αυτός τον άνεμο θα επιτιμήσει και
μη μείνει, Αυτός τον άνεμο θα επιτιμήσει και
τη θάλασσα θα
κάνει να σιωπήσει,
κάνει να σιωπήσει,
υπάκουα σ’ Αυτόν
της φύσης τα στοιχεία,
της φύσης τα στοιχεία,
υπάκουος και εσύ
στον Κύριο των πάντων.
στον Κύριο των πάντων.
Όμως κι αν σε
στεριές περπάτησες κι ύστερα σε θάλασσες ανοίχτηκες,
στεριές περπάτησες κι ύστερα σε θάλασσες ανοίχτηκες,
πρέπει καλά να
εννοήσεις ως τέλος και αρχή του ταξιδιού
εννοήσεις ως τέλος και αρχή του ταξιδιού
των ουρανών τον
τόπο, όπου θα κατοικείς αιώνια
τόπο, όπου θα κατοικείς αιώνια
είτε με Τελώνες
ταπεινούς και Λάζαρους φτωχούς
ταπεινούς και Λάζαρους φτωχούς
είτε με
Φαρισαίους υποκριτές και άφρονες ψυχές.
Φαρισαίους υποκριτές και άφρονες ψυχές.
Την ρότα και το λιμάνι της ψυχής εσύ θα αποφασίσεις.
Δέσποινα Ζαμάνη – Κόλλια