«Και οι άνθρωποι ήρθαν
και γέμισαν τους δρόμους και άκουσαν. Κάποιοι ήταν έτοιμοι
για το μήνυμα της σωτηρίας· […] Αλλά ήλθαν άλλοι άνθρωποι, όπως
τόσοι πολλοί έρχονται τώρα σ’ έναν ιερέα, ήλθαν να δούν ένα άνθρωπο
που κάποιος τους μίλησε γι’ αυτόν, ν’ ακούσουν τι είχε να πει.
[…] Άκουσαν τον λόγο Του, αλλά δεν τον κράτησαν μέσα τους,
τον βρήκαν όμορφο, αληθινό – αλλά δεν πήγαν πιο πέρα.
Άκουσαν λόγια, δέν άκουσαν την κραυγή της ψυχής τους
που πεινούσε για λόγο αληθείας.[…]
και γέμισαν τους δρόμους και άκουσαν. Κάποιοι ήταν έτοιμοι
για το μήνυμα της σωτηρίας· […] Αλλά ήλθαν άλλοι άνθρωποι, όπως
τόσοι πολλοί έρχονται τώρα σ’ έναν ιερέα, ήλθαν να δούν ένα άνθρωπο
που κάποιος τους μίλησε γι’ αυτόν, ν’ ακούσουν τι είχε να πει.
[…] Άκουσαν τον λόγο Του, αλλά δεν τον κράτησαν μέσα τους,
τον βρήκαν όμορφο, αληθινό – αλλά δεν πήγαν πιο πέρα.
Άκουσαν λόγια, δέν άκουσαν την κραυγή της ψυχής τους
που πεινούσε για λόγο αληθείας.[…]
Έτσι όταν Εκείνος είχε
διαβεί, όλοι επέστρεψαν στις συνηθισμένες τους ασχολίες,
στην κανονική τους ζωή.[…] Τους κυρίευσαν οι ανησυχίες του σπιτιού τους: υπήρχαν
τόσα πράγματα στην ζωή τους να κάνουν, να σκεφτούν, δεν υπήρχε
καιρός να συλλογιστούν ξανά και ξανά τα λόγια που είχαν ακούσει,
δεν υπήρχε καιρός να καθίσουν με ηρεμία και να φανταστούν
το πρόσωπο που είχαν δει, να ξαναθυμηθούν την φωνή που είχαν ακούσει.
διαβεί, όλοι επέστρεψαν στις συνηθισμένες τους ασχολίες,
στην κανονική τους ζωή.[…] Τους κυρίευσαν οι ανησυχίες του σπιτιού τους: υπήρχαν
τόσα πράγματα στην ζωή τους να κάνουν, να σκεφτούν, δεν υπήρχε
καιρός να συλλογιστούν ξανά και ξανά τα λόγια που είχαν ακούσει,
δεν υπήρχε καιρός να καθίσουν με ηρεμία και να φανταστούν
το πρόσωπο που είχαν δει, να ξαναθυμηθούν την φωνή που είχαν ακούσει.
Αυτοί είναι οι άνθρωποι που δέχονται
τον λόγο του Θεού, που τον δέχονται αληθινά στην καρδιά τους, αλλά υπάρχουν
τόσα πολλά πράγματα που έχουν σημασία – θα το κάνουμε
αύριο, ή, αν μπορούσαμε μοναχά να αλλάζαμε το μήνυμα
του Κυρίου με ένα πιο εφικτό, πιο απλό, να μην είναι
τόσο απόλυτο όσο αυτό.
τον λόγο του Θεού, που τον δέχονται αληθινά στην καρδιά τους, αλλά υπάρχουν
τόσα πολλά πράγματα που έχουν σημασία – θα το κάνουμε
αύριο, ή, αν μπορούσαμε μοναχά να αλλάζαμε το μήνυμα
του Κυρίου με ένα πιο εφικτό, πιο απλό, να μην είναι
τόσο απόλυτο όσο αυτό.
Και υπάρχουν τόσοι πολλοί από εμάς
που έλαβαν το μήνυμα με ενθουσιασμό, με πάθος, γνωρίζοντας ότι
είναι πράγματι η απάντηση στην λαχτάρα, την πείνα, το μεγαλείο
που υπάρχει μέσα μας· αλλά όμως η ζωή είναι
τόσο σύνθετη, έχουμε τόσα πράγματα να κάνουμε!
Και σ’ όλη τούτη την πολυπλοκότητα και το καθημερινό
«γίγνεσθαι», τα λόγια που ακούσαμε, παραμερίζονται-
για μια άλλη μέρα, για μια άλλη φορά, όταν θα είμαι αρκετά μεγάλος
για να έχω οποιεσδήποτε ανησυχίες…».
που έλαβαν το μήνυμα με ενθουσιασμό, με πάθος, γνωρίζοντας ότι
είναι πράγματι η απάντηση στην λαχτάρα, την πείνα, το μεγαλείο
που υπάρχει μέσα μας· αλλά όμως η ζωή είναι
τόσο σύνθετη, έχουμε τόσα πράγματα να κάνουμε!
Και σ’ όλη τούτη την πολυπλοκότητα και το καθημερινό
«γίγνεσθαι», τα λόγια που ακούσαμε, παραμερίζονται-
για μια άλλη μέρα, για μια άλλη φορά, όταν θα είμαι αρκετά μεγάλος
για να έχω οποιεσδήποτε ανησυχίες…».
Anthony Bloom
(Metropolitan of Sourozh (1914- 2003)