πρωτ. Χριστόδουλος Μπίθας
Ὅταν κάποιος προσκυνητής ρωτοῦσε τόν ὅσιο γέροντα Παΐσιο, γιατί δέν μπορεῖ νά χαρεῖ μέ τίποτα, ἐκεῖνος τοῦ ἀπαντοῦσε: “Ἐπειδή δέν δοξολογεῖς τόν Θεό. Ὅταν ὁ ἄνθρωπος κινεῖται στόν χῶρο τῆς δοξολογίας, χαίρεται μέ ὅλα… Ἄν θέλεις νά ζεῖς ζωή παραδεισένια ἀπό αὐτήν τήν ζωή, δές κι ἐσύ τίς εὐεργεσίες καί τίς πλούσιες δωρεές πού σοῦ δίνει ὁ Θεός καί ἄρχισε τό «δόξα σοί ὁ Θεός». Νά δοξάζετε τόν Θεό, γιατί σᾶς βοήθησε καί προοδεύσατε ἔστω καί λίγο, εἴτε ἐπειδή ἐσεῖς κοπιάσατε, εἴτε ἐπειδή σᾶς βοήθησαν οἱ ἄλλοι.” Μά καί ὁ Ὅσιος Πορφύριος ὁ Καυσοκαλυβίτης, τόνιζε μέ κάθε εὐκαιρία: “Νά προχωρεῖτε σέ δοξολογία γιά ὅλα τά ὡραῖα, γιά νά ζεῖτε Τόν μόνον Ὡραῖον”.