Καθώς το όμορφο Ελληνικό καλοκαίρι μάς αποχαιρετά
σιγά σιγά, πολλοί από εμάς βρισκόμαστε σε στενοχώρια από διάφορες
αιτίες. Οικονομικά ζητήματα, προβλήματα υγείας, οικογενειακές
δυσκολίες, προσωπικά αδιέξοδα, ταλανίζουν τις ζωές μας, ενώ συνάμα
το μέλλον μοιάζει αβέβαιο. Ταυτόχρονα, πόλεμοι κι “ακοές πολέμων”,
διωγμοί Χριστιανών, σφαγές αμάχων κι αδικία κατακλύζουν και πάλι την
οικουμένη.
σιγά σιγά, πολλοί από εμάς βρισκόμαστε σε στενοχώρια από διάφορες
αιτίες. Οικονομικά ζητήματα, προβλήματα υγείας, οικογενειακές
δυσκολίες, προσωπικά αδιέξοδα, ταλανίζουν τις ζωές μας, ενώ συνάμα
το μέλλον μοιάζει αβέβαιο. Ταυτόχρονα, πόλεμοι κι “ακοές πολέμων”,
διωγμοί Χριστιανών, σφαγές αμάχων κι αδικία κατακλύζουν και πάλι την
οικουμένη.
Όμως,
όσοι ζούμε “επ’ ελπίδι Αναστάσεως” και πασχίζουμε να πορευόμαστε
Ορθόδοξα, δεν λησμονούμε ότι το κέντρο της πίστης μας είναι η δοξολογία,
δηλαδή η έμπρακτη καθημερινή άσκηση κι η ευχαριστία στον Θεό. Αυτό
διαφαίνεται στην ζωή και στα λόγια των Αγίων, σε όλες τις ακολουθίες
της Εκκλησίας μας, εξαιρέτως δε στην Θεία Ευχαριστία, στο μυστήριο
των μυστηρίων.
όσοι ζούμε “επ’ ελπίδι Αναστάσεως” και πασχίζουμε να πορευόμαστε
Ορθόδοξα, δεν λησμονούμε ότι το κέντρο της πίστης μας είναι η δοξολογία,
δηλαδή η έμπρακτη καθημερινή άσκηση κι η ευχαριστία στον Θεό. Αυτό
διαφαίνεται στην ζωή και στα λόγια των Αγίων, σε όλες τις ακολουθίες
της Εκκλησίας μας, εξαιρέτως δε στην Θεία Ευχαριστία, στο μυστήριο
των μυστηρίων.
Όσοι, λοιπόν, θρησκεύουμε
“επόμενοι τοις Αγίοις Πατράσι”, θυμόμαστε ότι δυό χιλιάδες
χρόνια τώρα οι Χριστιανοί ζούν δοξολογικά, είτε συμβαίνουν διωγμοί,
είτε υπάρχει φτώχεια, είτε πόλεμος, είτε αρρώστια. Με αυτόν τον τρόπο
ζωής οι πρόγονοί μας που ζούσαν μέσα στην ζωντανή Ευαγγελική παράδοση,
αντιμετώπισαν όλες τις δυσκολίες, τους διωγμούς, την σκλαβιά, τις εθνικές
καταστροφές. Με ένα «Δόξα τω Θεώ», στο στόμα, οι Πατέρες, οι γιαγιάδες
κι οι παππούδες μας ζούσαν την ζωντανή πίστη τους και επιβίωναν με το
χαμόγελο στα χείλη.
“επόμενοι τοις Αγίοις Πατράσι”, θυμόμαστε ότι δυό χιλιάδες
χρόνια τώρα οι Χριστιανοί ζούν δοξολογικά, είτε συμβαίνουν διωγμοί,
είτε υπάρχει φτώχεια, είτε πόλεμος, είτε αρρώστια. Με αυτόν τον τρόπο
ζωής οι πρόγονοί μας που ζούσαν μέσα στην ζωντανή Ευαγγελική παράδοση,
αντιμετώπισαν όλες τις δυσκολίες, τους διωγμούς, την σκλαβιά, τις εθνικές
καταστροφές. Με ένα «Δόξα τω Θεώ», στο στόμα, οι Πατέρες, οι γιαγιάδες
κι οι παππούδες μας ζούσαν την ζωντανή πίστη τους και επιβίωναν με το
χαμόγελο στα χείλη.
Ακολουθώντας
τους κι εμείς κι αντλώντας από το παράδειγμά τους σε καιρούς δύσκολους,
ξεκινάμε και αυτό το Εκκλησιαστικό έτος ευχαριστώντας ακατάπαυστα
τον Θεό «πάντων ένεκεν» και ελπίζουμε πως με την χάρη του Αγίου Πνεύματος,
θα πορευτούμε και φέτος «πάντοτε χαιρόμενοι, αδιάλειπτα προσευχόμενοι»,
ζώντας σταυροαναστάσιμα την πίστη μας στον Χριστό και την αγάπη μας
στον συνάνθρωπο.
τους κι εμείς κι αντλώντας από το παράδειγμά τους σε καιρούς δύσκολους,
ξεκινάμε και αυτό το Εκκλησιαστικό έτος ευχαριστώντας ακατάπαυστα
τον Θεό «πάντων ένεκεν» και ελπίζουμε πως με την χάρη του Αγίου Πνεύματος,
θα πορευτούμε και φέτος «πάντοτε χαιρόμενοι, αδιάλειπτα προσευχόμενοι»,
ζώντας σταυροαναστάσιμα την πίστη μας στον Χριστό και την αγάπη μας
στον συνάνθρωπο.
Καλή κι ευλογημένη χρονιά!
π. Χρ.