ΤΙ ΝΑ ΕΥΧΗΘΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΑΡΧΗ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΧΡΟΝΟΥ;

Στα Άρθρα by Ιερός ναός Ταξιαρχών Μοσχάτου

πρωτ. Χρι­στό­δου­λος Μπί­θας

Αρ­χή του χρό­νου, και­ρός
για ευ­χές, για α­να­σκο­πή­σεις, για σχέ­δια, για προ­βλέ­ψεις. Και­ρός δύ­σκο­λος,
κρί­ση α­ξι­ών, κρί­ση οι­κο­νο­μι­κή, κρί­ση στα πάν­τα. Πρό­σω­πα α­νή­συ­χα,
συ­ναι­σθή­μα­τα συγ­κε­χυ­μέ­να, α­βε­βαι­ό­τη­τα, α­γα­νά­κτη­ση, ορ­γή, θλί­ψη,
κά­ποι­οι έ­χουν πα­ρα­δο­θεί στην βί­α. Οι ε­πο­χές της ευ­δαι­μο­νί­ας μοιά­ζουν
να πέ­ρα­σαν, η α­να­σφά­λεια κυ­ρι­εύ­ει τις ψυ­χές των αν­θρώ­πων. Οι νε­ό­τε­ροι
κοι­τούν μου­δι­α­σμέ­να το μέλ­λον, κά­ποι­οι ζουν με φό­βο για το αύ­ριο. Πολ­λοί
εί­ναι ε­κεί­νοι που κα­τη­γο­ρούν τους πο­λι­τι­κούς, δη­λώ­νουν α­πο­γο­ή­τευ­ση
και α­παι­σι­ο­δο­ξί­α, δη­λώ­νουν πως έ­πα­ψαν να ελ­πί­ζουν σε λύ­ση. Εγ­κλη­μα­τι­κό­τη­τα,
α­νερ­γί­α, αλ­κο­ο­λι­σμός, ναρ­κω­τι­κά, κοι­νω­νι­κές α­νι­σό­τη­τες βα­σα­νί­ζουν
τους αν­θρώ­πους. Κα­ρα­βι­ές α­πελ­πι­σμέ­νων έρ­χον­ται α­πό Α­να­το­λή και Νό­το,
ε­κεί που οι πό­λε­μοι, οι εμ­φύ­λι­ες δι­α­μά­χες και τα παι­χνί­δια των με­γά­λων
μα­κε­λεύ­ουν τους λα­ούς. Οι φυ­λές του κό­σμου πα­σχί­ζουν να κερ­δί­σουν έ­να
κα­λύ­τε­ρο αύ­ριο, θέ­λουν να πά­νε στην Ευ­ρώ­πη, στην «γη της ε­παγ­γε­λί­ας»,
οι πε­ρισ­σό­τε­ροι ξε­μέ­νουν ε­δώ.

Η χώ­ρα μας αλ­λά­ζει,
κι ε­μείς δεν μπο­ρού­με α­κό­μα να το α­πο­δε­χτού­με. Μπή­κα­με σε έ­να ι­στο­ρι­κό
κύ­κλο που θα κρα­τή­σει χρό­νια, μό­νο ο Θε­ός ξέ­ρει πό­σο. Ό­σοι α­να­πο­λού­με
τις πα­λι­ές γει­το­νι­ές με τις μο­νο­κα­τοι­κί­ες και τους ο­λάν­θι­στους κή­πους,
τό­τε που κοι­μό­μα­σταν τα βρά­δια με α­νοι­χτά πα­ρά­θυ­ρα και ξε­κλεί­δω­τες
τις πόρ­τες, α­να­ρω­τι­ό­μα­στε πως άλ­λα­ξαν έ­τσι τα πράγ­μα­τα. Θυ­μό­μα­στε
τις πρό­σφα­τες μέ­ρες της υ­πε­ραι­σι­ο­δο­ξί­ας, της κα­τα­νά­λω­σης και του χρη­μα­τι­στη­ρί­ου,
κι α­να­λο­γι­ζό­μα­στε πό­σο γρή­γο­ρα κα­τέρ­ρευ­σαν ό­λα…