Στου βίου το γαϊτανάκι
πλέκεις
εσύ, πλέκω κι εγώ
πλέκεις
εσύ, πλέκω κι εγώ
γεμάτο χρώμα κορδελάκι.
Η τροχιά μου, η τροχιά σου
τώρα μακριά, μετά κοντά σου ˙
κι ας μη σε βλέπω,
το πρόσωπό σου το κατέχω.
Γραμμές που τέμνονται,
βίοι που πλέκονται.
Αξιώθηκα να μοιραστώ,
μαζί σου να υφαίνω τούτον τον ιστό.
Κι είναι παρήγορη η σκέψη αυτή
ήμαστε…κι ίσως ξανά να’ μαστε μαζί.
Γραμμές που τέμνονται,
βίοι που πλέκονται.
Αξιώθηκα να μοιραστώ
μαζί σας να υφαίνω τούτον τον ιστό.
Ειρήνη Ζ.