Καινούργια χρονιά, καινούργιος χρόνος, νέες ελπίδες, νέες προσδοκιες, νέες απογοητεύσεις και ματαιώσεις. Πάλι οι ίδιες ευχές, πόθοι κι επιθυμίες, πάντα ανεκπλήρωτες:” Ειρήνη, χαρά, ευτυχία για όλο τον κόσμο”. Μα πως να έρθουν όλα αυτά σ’ ένα κόσμο δίχως νόημα ζωής, σ’ ένα κόσμο χωρίς πραγματική ελπίδα, δίχως Φως;
Ο χρόνος σχετικός είναι, εμείς επινοήσαμε τα λεπτά, τις ώρες, τις εβδομάδες, τους μήνες, τα χρόνια. Χρόνος δεν υπάρχει, κι ας μας σκιάζει το αύριο, με το άγχος και τον φόβο για τα μελλούμενα.
Μ. Βασίλειος. Εικόνα Σπ. Καρδαμάκης
Χρόνος δεν υπάρχει, παρά μόνο κατά το μέτρο της φθοράς. Κάθε στιγμή ένα βήμα προς τον θάνατο, προς το βιολογικό τέλος. Ελπίδα μοναδική το σήμερα, πρόκληση για την αιωνιότητα, για την χαρά της σχέσης με τον πλησίον και δι’ αυτού με τον Θεό. Κι αν λαθέψαμε, κι αν αμαρτήσαμε, ελπίδα μοναδική η συγχώρηση, κι η περιχώρηση του άλλου. Ο θάνατος μάς νικά στην ασυγχωρησία μας, στο πείσμα που μας καθηλώνει στο χτες, στην θανατερή αγωνία.
Περιτομή του Κυρίου
Μόνο το σήμερα έχουμε, να συγχωρηθούμε, να αγκαλιαστούμε, να μετανοήσουμε, να νικήσουμε τον θάνατο. Αύριο δεν ξέρουμε αν υπάρχει – έσχατος εχθρός παραμονεύει ο θάνατος. Ας ζήσουμε κάθε στιγμή σα να’ναι η πρώτη κι η τελευταία της ζωής μας! Χρόνος δεν υπάρχει, παρά μόνο στην νίκη του καθημερινού πνευματικού θανάτου, επ’ ελπίδι αναστάσεως.
Κάθε στιγμή ν’αλλάζουμε χρόνο μετανοώντας, κάθε στιγμή ν’ αλλάζουμε ευχές:
Καλή μετάνοια και καλό Παράδεισο αδελφοί!
π.Χ.