Kαλημερίζω τον εαυτό μου και κοιτώ με όλο και πιο καθαρό βλέμμα γύρω μου και μέσα μου. Αλήθεια, συνειδητοποιώ όλο και πιο πολύ πως η Φ. που ήξερα έχει πεθάνει. Στην αρχή απογοητευμένη από τον κόσμο, αργότερα απογοητευμένη από τις λύσεις που θα έσωζαν τον κόσμο πλημμυρισμένη από την απόλυτη απελπισία που κυρίευσε την ύπαρξη μου αφέθηκα στην στην ύπαρξη του Θεού. Μόνο, να, κάποιες φορές θες από συνήθεια, θες σαν ένα κύκνειο άσμα στην Φ. που μεγάλωσε στραβά και μακριά από τον Θεό, βγαίνει κάτι παλιό…Αναγνωρίζω τις δυσκολίες και εκπλήσσομαι από την ευκολία που τις χειρίζομαι. Στην απόλυτη μοναξιά μου, ειδικά στις στενάχωρες στιγμές μου, βλέπω Εκείνον να με παρηγορεί. Έτσι η μοναξιά γίνεται βαθιά και ήσυχη χαρά δημιουργικότητας. Είναι ο φίλος που μου κρατάει το χέρι,
Εκείνος που μου δίνει φτερά στα πόδια και στα χέρια και δύναμη να μην πέφτω σε ακηδία αλλά να χρησιμοποιώ τον χρόνο μου μέχρι τελευταίου λεπτού χωρίς βάρος στην καρδιά μου. Είναι ο αδερφός που με βοηθάει στις δουλειές.
Στις αναποδιές της δουλειάς μου που αναπάντεχα σηκώνονται θεόρατα βουνά βλέπω Εκείνον να μου ισιώνει τον δρόμο και να μου δείχνει το σήμερα, με το βάρος του σήμερα και μόνο, που είναι ήδη αρκετό για τις δυνάμεις μου. Είναι ο σύντροφος μου στις δυσκολίες μου. Πίσω από κάθε αδερφό μου που με προβληματίζει, με στεναχωρεί, μου φέρνει εκνευρισμό, με δυσκολεύει, με βαραίνει, βλέπω Εκείνον που μου θυμίζει πως κι εγώ είμαι ο καθένας από αυτούς σε άλλες στιγμές και έτσι μπορώ να τους δω πιο αγαπητικά, να δω τον Χριστό πίσω από καθέναν τους και έτσι να ανοίγει η καρδιά μου και να τους χωράει.
Μα και στις χαρές μου μόνο με την παρουσία Του η χαρά μου είναι αληθινή, με γεμίζει ολότελα χωρίς να ξεχνώ την πικρή γεύση που έχει η ζωή χωρίς Εκείνον.Τίποτα πλέον δεν μπορώ να κάνω ή να σκεφτώ ή να νιώσω χωρίς την παρουσία Εκείνου. Όλα παίρνουν από το φως Του και η απελπισία μου γίνεται το καύσιμο που με σπρώχνει, που με οδηγεί σε Αυτόν, όλο και πιο πολύ σιμά Του. Είναι η παραμυθία μου, είναι ο σύμβουλος μου, είναι το χέρι που με κρατάει γαληνεύοντας κάθε δυσκολία, κάθε ταραχή, κάθε άνεμο που ταράσσει την τρικυμισμένη μου ζωή. Χωρίς Αυτόν ο θάνατος με Αυτόν η Ζωή…η μόνη Ζωή.
ΔΟΞΑ ΤΩ ΘΕΩ ΠΑΝΤΩΝ ΕΝΕΚΕΝ!
Φ.