Ὁ Χριστός τοῦ Εὐαγγελίου, Αὐτός πού προσπαθούσαμε νά προσεγγίσουμε μέ τά μυστήρια, τήν προσευχή, τήν μελέτη, τό ψαλτήρι καί τίς συζητήσεις μετά τήν Θεία Λειτουργία, γινόταν μάθημα σχολαστικό, βαρετό καί ἐγκεφαλικό, πού μάταια προσπαθοῦσε νά διδάξει ἕνας συνήθως ἀδιάφορος (πάντα ὑπῆρχαν καί ὑπάρχουν φωτεινές ἐξαιρέσεις) καθηγητής, πότε ἀδιάφορος στήν πίστη καί πότε τόσο χλιαρός πού ὅλοι τόν ἀμφισβητοῦσαν.
Ἡ ζωντανή πίστη μας τεμαχισμένη σέ μιά ὕλη πού ἀπευθύνεται περισσότερο σέ φοιτητές τῆς Θεολογικῆς, παρά σέ ἐξεγερμένους ἐφήβους πού ἔχουν ἀνάγκη ἀπό ἀπαντήσεις σέ βασανιστικά ἐρωτήματα πού τούς διακατέχουν. Ἀναγκασμένοι νά ἀποστηθίζουν κατεβατά δογματικῶν καί θεολογικῶν μαθημάτων γιά τά ὁποῖα ἀδιαφοροῦν παντελῶς καί πού μόνο ἕνας θερμός Χριστιανός θά μποροῦσε νά ἔχει ἐνδιαφέρον, τά παιδιά ἀντιδροῦν καί χλευάζουν.
Πολλή συζήτηση γίνεται τά τελευταῖα χρόνια γιά τήν κατάργηση τῶν θρησκευτικῶν ἤ τήν μετατροπή σέ θρησκειολογικό μάθημα. Λυπόμαστε βαθύτατα γιά τήν προσπάθεια ἀπόχριστιανισμοῦ τῆς χώρας, ὅμως ἀναρωτιόμαστε: ἔτσι ὅπως ἔχουν τά πράγματα, τό μάθημα προσφέρει κάτι ἤ φέρνει ἀντίθετα ἀποτελέσματα;
Συνεχίζεται…