Ἄχ! τό μέγα μυστήριο τῆς ἐλεύθερης ἐπιλογῆς! Ἔχουν χυθεῖ ὠκεανοί μελάνης στούς αἰῶνες γιά τά πόσο ἐλεύθεροι εἴμαστε. Πιστεύω πώς ὁ ἄνθρωπος καθορίζεται ἀπό τρία κομμάτια του: Tήν κληρονομικότητά του, τήν ἀγωγή καί τό περιβάλλον του, καί τήν ἐλευθερία του.
Tήν τρομερή ἐλευθερία του πού μπορεῖ νά φέρει τούμπα καί τά δύο προηγούμενα. Φοβόμαστε ὅμως νά εἴμαστε ἐλεύθεροι, γιατί ἡ ἐλευθερία ἀπαιτεῖ δουλειά κι εὐθύνη. Προτιμοῦμε νά ζαρώνουμε σέ μιά «ξεκούραστη» δυστυχία, σέ μιά ἡδονική γκρίνια, ἀπό τούς ἀνοιχτούς ορίζοντες.
Ἄν δέν μπορούσαμε νά διαλέγουμε ἐλεύθερα, δέν θά εἶχε νόημα νά ἔρθει ὁ Xριστός νά μᾶς καλέσει νά τόν διαλέξουμε. Ὅλα θά ἦταν καλουπωμένα καί ἀκίνητα ἐρήμην μας. Mοῦ φαίνεται πολύ ἄνοστη καί γελοία ἡ θεωρία τοῦ ντετερμινισμοῦ (ντετερμινισμός ἤ αἰτιοκρατία, εἶναι ἡ θεωρία πού ὑποστηρίζει ὅτι ὅλα τά γεγονότα προσδιορίζονται ἀπό μηχανιστικές αἰτίες). Δυστυχῶς ἤ εὐτυχῶς, εἴμαστε ἐλεύθεροι ἀκόμα καί νά μήν εἴμαστε ἐλεύθεροι.
Πόσο μ’ ἀρέσει ἡ φράση: Γεννηθήκαμε μέ τό πρόσωπο πού μᾶς χάρισε ὁ Θεός καί μέ τά χρόνια ἀποκτοῦμε τά πρόσωπο πού μᾶς ἀξίζει!Μάρω Βαμβουνάκη